[Artikel bijgewerkt op 11/09/2023]
Als zelfstandig diëtist, opgeleid door G.R.O.S. (Groupe de Réflexion sur l’Obésité et le Surpoids), deel ik vandaag met jullie een fragment uit een consult dat plaatsvond in mijn praktijk. De patiënte (“P”) nam telefonisch contact met mij op en vertelde me dat ze overgewicht had. Ik (“T” voor therapeut) ontmoette haar voor de eerste keer.
Voordat je verder leest
Ik ben geen expert op dit gebied, maar ik heb een passie voor voeding en gezondheid.
De artikelen die je op mijn site vindt, zijn het resultaat van diepgaand onderzoek dat ik graag met je wil delen. Ik wil echter benadrukken dat ik geen gezondheidsdeskundige ben en dat mijn advies in geen geval dat van een gekwalificeerde arts mag vervangen. Ik ben er om je te begeleiden, maar het is belangrijk dat je een professional raadpleegt voor specifieke vragen of medische problemen. Jouw welzijn is belangrijk. Zorg er dus voor dat je de juiste deskundigen raadpleegt en zorg zo goed mogelijk voor jezelf.
Verloop van de afspraak
– P: “Hoi, ik wil graag een kilo of tien afvallen. Ik heb al geprobeerd een appel per dag te eten, ik heb **** diëten gevolgd, ik heb suiker en vet geschrapt, ik heb gestoomd eten gegeten, …. Soms werkt het, maar meestal kom ik er na een tijdje weer aan. Deze keer wil ik dat het aanhoudt en daarom heb ik een weegschaal gekocht, ik ben bereid om alles te wegen, om strenger te zijn, ik ga volhouden en niet toegeven, ik ga je advies tot op de letter volgen, vertel me wat ik moet doen.
– T: Er is geen twijfel mogelijk, je hebt een ijzeren wil en je motivatie heeft geen verder bewijs nodig. Maar weet je zeker dat de methode de juiste is voor jou? Je zegt zelf dat je na een tijdje weer terugvalt in je oude gewoontes en dat je nu op een hoger gewicht zit dan toen je begon, zonder dat je ooit gestopt bent met willen afvallen…
– P: Daar ben ik het mee eens, maar hoe pak je dat aan?
– T: Wat weerhoudt je er volgens jou van om op lange termijn af te vallen?
– P: Suiker! Ik ben eraan verslaafd! Ik kan niet zonder…
– T: Wat denk je ervan om eerst te werken aan de hoeveelheden van andere voedingsmiddelen, die niet zoet zijn. Door ze in kleinere hoeveelheden te eten, zal je gewicht beginnen te dalen.
– P: Nou, dat kan niet, het is suiker dat je dik maakt!
– T: Waardoor denk je dat je meer aankomt: 100 calorieën suiker of 100 calorieën broccoli?
– P: Natuurlijk word ik dikker van 100 calorieën suiker. Suiker wordt opgeslagen en doet niet hetzelfde voor het lichaam als broccoli.
– T: Kun je je voorstellen dat wat je dik maakt het overschrijden is van het aantal calorieën dat je elke dag nodig hebt, ongeacht de bron van de inname?
– P: Dat is moeilijk, dat wordt ons niet geleerd.
– T: Heeft wat je tot nu toe hebt geleerd je geholpen om af te vallen?
– P: Nee, zoals ik al eerder zei, ik ben aangekomen …
– T: Is het dan mogelijk voor jou om te proberen de dingen anders te zien?
– P: Ja, ik kan het proberen.
– W: Ben je het ermee eens dat een kilo veren en een kilo lood allebei een kilo wegen?
– P: Daar ben ik het mee eens!
– T: Dus 100 calorieën suiker en 100 calorieën broccoli brengen 100 calorieën in het lichaam en hebben hetzelfde effect op het gewicht ?
– P: Ja …
– T: Als mijn energiebehoefte 2000 calorieën per dag is, als ik dan 1000 calorieën per dag aan Weense gebakjes eet, val ik af, en als ik 3000 calorieën aan sperziebonen eet, kom ik aan …
– P: Zo gezien ….
– T: Wat de patiënten die ik zie vaak tegenhoudt om af te vallen, is denken dat er goed en slecht voedsel is. Ze eten meer van het zogenaamde “goede” voedsel dan nodig is en voelen zich schuldig als ze het “slechte” eten. Maar dat weerhoudt ze er niet van om te stoppen met het eten van de ‘slechte’ voedingsmiddelen en ik durf zelfs te stellen dat als ze er eenmaal mee zijn begonnen, ze meer eten dan nodig is.
– P: Ik kan me vinden in wat je zegt!
– T: Als je vandaag overgewicht hebt, komt dat omdat je je lichaam soms meer calorieën hebt gegeven dan het nodig had. We zullen je inname dan geleidelijk aanpassen aan je behoeften. Dit kan beginnen met het verkleinen van de porties van voedingsmiddelen die je gemakkelijker kunt opgeven. Wat denk jij?
– P: In dat geval ga ik geen groenten meer eten en alleen nog maar koekjes. Je kunt toch niet afvallen als je niet evenwichtig eet? Bovendien ga ik tekorten krijgen…
– T: Denk je dat je na maanden van ontbijt, lunch en diner met snoep, gebak en chocoladekoekjes een schaal met mignardises wilt of een gevarieerd en afwisselend gerecht?
– P: Ik ga walgen van de zoetigheden waar ik zo van hou. Dus dat is het geheim? Van mezelf walgen zodat ik niet meer in de verleiding kom?
– T: Kun je je voorstellen dat je jezelf in plaats daarvan toestaat ze te eten, er plezier in hebt, echte voldoening ervaart na het proeven, niet langer bang bent voor de gevolgen voor je gewicht, zodat je de hoeveelheden op een natuurlijke manier kunt reguleren, zonder jezelf te beperken en jezelf systematisch in een positie van mislukking te plaatsen?
– P: Je hebt het over vrede sluiten met suiker in plaats van ertegen te blijven vechten, is dat het? Denk je echt dat dat me gaat helpen om af te vallen?
– T: Ik ben ervan overtuigd, jij?
– P: Ik moet nog steeds stoppen als ik daar behoefte aan heb! Maar hoe weet ik wat mijn behoeften zijn? En hoe kan ik die respecteren?
– T: Hoe weet je volgens jou of je moet eten?
– P: Mijn maag, honger!
– W: Absoluut!
– P: Maar het is heel moeilijk om te stoppen met eten als je geen honger meer hebt. Ik ben erg gulzig, weet je! Vooral als de anderen om me heen nog aan het eten zijn, of als ik weet dat er nog taart over is…
– T: Denk je dat jezelf verbieden om elke keer te eten het probleem zal oplossen?
– P: Als ik geen zin heb, is dat onmogelijk. Maar ik weet dat ik niet moet snoepen. Op dat soort momenten heb ik meer trek in suiker.
– T: Geeft suiker je op die momenten een beter gevoel?
– P: Op dat moment wel, maar achteraf voel ik me schuldig. Dus ik beloof mezelf dat ik het niet meer zal doen.
– T: En werkt dat?
– P: Niet echt, het is een vicieuze cirkel…
– T: Kun je je dan voorstellen dat hoe minder deze verlangens bevredigd worden, hoe meer ze terugkomen?
– P: Ja, maar ze bevredigen is gevaarlijk …
– T: In het begin, ja, een gewoonte veranderen is niet zo eenvoudig. Het kost tijd. Is dit nu je prioriteit?
– P: Ja, absoluut!
– T: Heb je het gevoel dat je het kunt?
– P: Ja, ik denk het wel… “