Factoren in weerstand tegen gewichtsverlies

[Artikel bijgewerkt op 11/09/2023]

Ondersteuning bij gewichtsverlies moet worden afgestemd op elk individueel geval. De aanpak moet holistisch zijn. Iedereen is uniek. Pas op met strenge diëten voor gewichtsverlies.

Herhaalde strenge diëten kunnen leiden tot hypothyreoïdie en het beroemde jojo-effect, een daling van de energie, gastro-intestinale symptomen, microvoedingstekorten (veroorzaakt of verergerd), metabole acidose, eetstoornissen, enz.

Waarom het jojo-effect?

Strenge diëten verstoren de basale stofwisseling. De basale stofwisseling is de hoeveelheid energie die het lichaam nodig heeft om zijn vitale functies uit te voeren (werk van het hart, de longen, de nieren, de lever, etc.).

Stel je een extreme situatie voor:

Je bent in het hooggebergte en strandt in de sneeuw: Koh Lanta in de sneeuw! Je lichaam moet zich teveel aanpassen en zal daarom je basale stofwisseling verlagen.

De zorg is dat wanneer je terugkeert naar het normale leven, je basale stofwisseling op hetzelfde niveau zal blijven, wat je zal aanmoedigen om gewicht op te slaan en aan te komen.

Moraal van het verhaal: hoe meer je je lichaam misbruikt met strenge diëten, hoe moeilijker het zal zijn om op de lange termijn af te vallen.

Het is belangrijk om te onthouden dat ondanks een uitgebalanceerd dieet en de juiste fysieke activiteit, als je er niet in slaagt om gewicht te verliezen, bepaalde factoren gewichtsverlies kunnen beperken of voorkomen:

Chronische stress

Metabole acidose, slaap- en stemmingsstoornissen, een hyperpermeabele darm, hypothyreoïdie, insulineresistentie en, als gevolg daarvan, gewichtstoename en -schildklier, d.w.z. buikgewichtstoename, zijn allemaal stoornissen die worden veroorzaakt door chronische stress.

Holistische ondersteuning is noodzakelijk: voeding, fytomicronutritie en zelfs therapieën zoals EMDR, NLP en sofrologie (enz.) zijn essentieel.

Insulineweerstand

Stel je voor: insuline is een hormoon of “boodschapper” dat door de alvleesklier wordt gesynthetiseerd.

Zijn rol: De inname van een enkelvoudig of complex koolhydraat veroorzaakt hyperglykemie (een stijging van de glucoseconcentratie per liter bloed). Het lichaam moet snel de normale bloedsuikerspiegel herstellen.

De combinatie van insuline en ontstekingsfactor (“brandfactor”) wordt daarom door de alvleesklier uitgescheiden in verhouding tot de snelheid waarmee de bloedsuikerspiegel stijgt.

Insuline wordt getransporteerd naar de doelcel in een doelweefsel (bijvoorbeeld spierweefsel) om zich te binden aan zijn specifieke receptor (“zijn stoel”). De insuline kan dan zijn boodschap doorgeven aan de cel. Na ontvangst van de boodschap stuurt de cel “communicatiestoffen” naar de overtollige glucose in het bloed. De glucose reist op zijn beurt naar de spiercel, waar het zich bindt aan een specifieke receptor (GLUT 4). De glucose wordt vervolgens in de cel getransporteerd naar een prachtig energiecentrum (de mitochondriën). Op deze manier wordt de glucose omgezet in energie (ATP). En de normale bloedsuikerspiegel wordt hersteld.

In het geval van insulineresistentie is de glucose-ontvangende cel verstoord. De oorzaken: onevenwichtige voeding en bijgevolg een onevenwichtig celmembraan (te veel of te weinig cholesterol, tekort aan omega 3, enz.), chronische stress, chronische acute ontstekingen, de menopauze, pathologieën zoals het polycysteus ovariumsyndroom, enz.

Insulineresistentie is een vicieuze cirkel

Wanneer de cel resistent wordt tegen insuline, heeft deze moeite om overtollige bloedglucose op te vangen (onthoud: insuline is een boodschapper die de cel instrueert om overtollige glucose uit de bloedbaan op te vangen en te metaboliseren tot energie).

Glucose die niet door de cel wordt omgezet in ATP (energie) wordt opgeslagen in een “bus” die triglyceride wordt genoemd. Overtollige glucose wordt daarom naar de triglyceriden geleid om chronische hyperglykemie te voorkomen. Op de lange termijn leidt chronische hyperglykemie tot hyperinsulinemie, een chronische ontstekingstoestand (een “chronische brand”), een toename van triglyceriden en dus gewichtstoename. Ik word dik en ik verbrand”.

Geconfronteerd met insulineresistentie is het dringend noodzakelijk om actie te ondernemen.

Syndroom X, hart- en vaatziekten en diabetes type 2 zijn de complicaties.

Een uitgebalanceerd dieet en voldoende lichaamsbeweging zijn de basis. Maar dit is misschien niet genoeg in het geval van insulineresistentie. De HOMA-test is een betrouwbare manier om insulineresistentie vast te stellen. Een bloedtest kan een normale bloedsuikerspiegel laten zien, maar de patiënt kan nog steeds lijden aan insulineresistentie.

Bij het diagnosticeren van insulineresistentie is het dus essentieel om begeleid te worden door een gezondheidsprofessional die voedingsdeskundige is en expertise heeft op het gebied van fytomicronutritie.

Gefrustreerde hypothyreoïdie/Hypothyreoïdie

De oorzaak: tekorten aan micronutriënten, chronische stress, emotionele schokken, hyperpermeabele darm, herhaalde strenge diëten.

Hypothyreoïdie vereist holistische ondersteuning met complementaire hulpmiddelen: algemene geneeskunde, voeding, fytomicronutritie en emotioneel beheer;

Waarom holistische ondersteuning?

De schildklier moet “goed gevoed” worden.

Tyrosine, micronutriënten zoals jodium, zink, ijzer, molybdeen, selenium (metabolische cofactor van T4 naar T3 in de lever) en vitamine D3 (enz.) zijn essentieel voor de synthese van schildklierhormonen. Maar tot op heden lijden veel patiënten aan tekorten of hypertekorten in bepaalde micronutriënten…

De oorzaak: geraffineerde, onevenwichtige diëten, verarmde bodems, hyperpermeabele darmen (wat leidt tot malabsorptie van micronutriënten), chronische stress, strenge diëten, enz.

De schildklier vereist een optimale gezondheid van darmen en lever (lever: het belangrijkste orgaan voor de omzetting van T4 in T3) en mag geen tekort hebben aan bepaalde voedingsstoffen en micronutriënten…

Andere factoren kunnen leiden tot hypothyreoïdie:

• Chronische stress beïnvloedt de schildklier door de T4 naar T3 route om te leiden naar T3r, dat inactief is. Hypothyreoïdie zal volgen;
• Vergiftiging door zware metalen.

Daarom is holistische ondersteuning essentieel bij de diagnose van hypothyreoïdie.

Hypo-oestrogenisme en hyperoestrogenisme

Hypo-oestrogenisme

De menopauze is een natuurlijke metabolische mijlpaal die leidt tot een afname van oestrogeen en een toename van testosteron. Deze verandering is vaak de oorzaak van een toename van het buikgewicht. Deze gewichtstoename wordt verergerd door een onevenwichtig dieet, arm aan vezels en rijk aan koolhydraten met een hoge glycemische index. Insulineresistentie kan het gevolg zijn.

Een uitgebalanceerd dieet en de juiste fytomicronutritionele ondersteuning (fytohormonen, planten die insulineresistentie aanpakken) zijn essentieel voor gewichtsverlies.

Hyperoestrogenisme

Hyperoestrogenisme treft vooral vrouwen, maar door hormoonverstorende stoffen kan het ook mannen treffen.

Het klinische beeld is als volgt:

• Gynoïde morfotype en gewichtstoename;
• Vroeg begin van de menstruatie;
• Hemorragische menstruatie;
• vasthouden van water.

Behandeling is essentieel om de hormonale balans (en dus een gezond gewicht) te herstellen en hormoonafhankelijke pathologieën (hormoonafhankelijke kankers, endometriose) te voorkomen.

Het volgende zal worden aangeboden

• Een ontstekingsremmend en hypotoxisch dieet (beperkt in pesticiden en additieven), rijk aan fytohormonen (bijv. biologisch lijnzaad). Let op: de fytohormonen in lijnzaad (lignanen) worden niet geactiveerd als de darm dysbiose heeft;
• Werk aan de darm+lever binomiaal. Het speelt een actieve rol in de oestrogeenbalans, door overtollig oestrogeen te elimineren;
• Gewichtsverlies. Het is dan belangrijk om het lichaam te ontgiften. Vetweefsel slaat overtollig oestrogeen op. Gewichtsverlies zorgt ervoor dat triglyceriden en oestrogenen vrijkomen in de bloedbaan;
• Leverontgifting als je de pil of het spiraaltje gebruikt;
• Het nemen van bepaalde categorieën fytohormonen.

Dus wanneer hyperoestrogenisme is vastgesteld, is holistische ondersteuning essentieel. En fytomicronutriënten kunnen van onschatbare waarde zijn bij het opnieuw in balans brengen van het dieet.

Metabole acidose

Zuur-base-evenwicht

Een zuur is een molecuul dat waterstofionen (formule H+) in oplossing brengt. Een base is een molecuul dat H+ ionen in oplossing houdt. De pH-waarde van het plasma is zeer nauwkeurig geregeld rond een licht basische waarde van 7,4. Als de pH afwijkt van deze normale waarde, spreken we van acidose (pH<7,38) of alkalose (pH>7,42).Er zijn twee soorten zuren: vluchtige zuren of zwakke zuren, die na metabolisatie door het lichaam leiden tot de vorming van koolstofdioxide CO2, dat door de longen wordt uitgescheiden. Vaste of sterke zuren (die niet door de longen kunnen worden geëlimineerd) worden door de nieren geëlimineerd.

Let op: zuur en verzuurder zijn twee verschillende termen. De samenstelling van alkaliserende mineralen (magnesium, calcium, kalium, natrium, ijzer, mangaan, etc.) of verzurende mineralen (chloor, zwavel, fosfor, fluor, jodium, silica, etc.) is erg belangrijk. Een citroen met een zure smaak is bijvoorbeeld een alkaliserend voedingsmiddel, terwijl vlees of kaas met een niet-zure smaak verzurend zijn.

Een evenwichtige, gevarieerde voeding bevordert dus een goed zuur-base-evenwicht !

Hoe regelt het lichaam het zuur-base-evenwicht?

1. Buffersystemen (bicarbonaten, enz.) zijn onmiddellijke mechanismen die variaties in pH moduleren.
2. De longen, die vluchtige zuren elimineren door ventilatie.
3. De nieren, die meer tijd nodig hebben om op te zetten, elimineren vaste zuren en regenereren plasmabicarbonaat.

Het zuur-base-evenwicht is het resultaat van de input (voeding + metabolisme) en output (via de longen en nieren) van zuren en basen . Daarom bevordert elke onevenwichtigheid in de input (stofwisselings- en/of voedingsstoornissen) of output (long- en/of nierziekten) onevenwichtigheid, meestal een min of meer ernstige acidose.

Chronische acidose op laag niveau

Stel je voor dat je lichaam in een staat van metabole acidose verkeert, met je organen ondergedompeld in een bad van zuur. Geraffineerde, hypertoxische voeding, een hyperdoordringbare darm, overmatig vasten, chronische stress, intensief sporten en strenge diëten zijn allemaal factoren die kunnen leiden tot metabole acidose. Het lichaam moet dringend het zuur-base-evenwicht herstellen. Als de inname van mineralen onvoldoende is, onttrekt het lichaam ze aan de buffersystemen: botweefsel, haar, etc. En demineralisatie treedt in. Chronische krampen, chronische vermoeidheid en weerstand tegen gewichtsverlies volgen.

Metabole acidose is een van de kwaden van onze tijd. Het is de basis van ziekte en een van de obstakels voor gewichtsverlies.

Het antwoord ligt in aanpassingen van de voeding, emotionele ontgifting, fysiologischeontgifting en demineralisatie. En het behoud van een gezonde darm.

Verschillende hulpmiddelen zoals micronutritie, fytotherapie, gemmotherapie, enz. ondersteunen dit proces.

Chronische stress, insulineresistentie, metabole acidose, hypo- en hyperoestrogenisme en darmcandidiasis zijn allemaal factoren die gewichtsverlies kunnen vertragen of zelfs voorkomen.

Als je ondanks een dieet onder begeleiding niet in staat bent om af te vallen en een van deze factoren op jou van toepassing is, is het belangrijk om strenge of zelfs gevaarlijke diëten te vermijden! Het is essentieel om het advies in te winnen van een geschikte gezondheidsprofessional, met een holistische benadering.